குதிரையும் பறக்கும்!

நம்மில் பலருக்கு, வாழ்வின் பல தருணங்களில் ஒரு வித அவநம்பிக்கை தோன்றுகிறது. அதுவும் முக்கியமாக, சற்று கடினமான இலக்குகளுடன் வாழ்க்கையில் முன்னேற துடிப்பவர்களுக்கு, தம்மால் அந்த லட்சியத்தை வெற்றிகரமாக அடைய முடியுமா என்ற சந்தேகங்கள் அடிக்கடி உருவாகுகின்றன. இலக்கை அடைய செல்ல வேண்டிய தூரம், வழியிலுள்ள இடைஞ்சல்கள், அவற்றோடு போராடி நம்மால் வெற்றி பெற முடியுமா என்ற கேள்விகள் போன்றவை நம்முள் பல்வேறு மன சஞ்சலங்களை ஏற்படுத்துகின்றன. இந்த நிலையில் இருந்து விடுபட ஒரு தன்னம்பிக்கைக் கதை இங்கே!

ஒரு நாட்டில் ஒரு அரசன் இருக்கின்றான். ஒரு நாள், அவன் முன்னே ஒரு அண்டை நாட்டவன் கொண்டு வந்து நிறுத்தப் படுகின்றான். அவன் மீது உளவுக் குற்றச்சாட்டுக்கள் சுமத்தப் படுகின்றான். விசாரணை முடிந்த பின்னர் மரண தண்டனை விதிக்கின்றான் அரசன்.

மரண தண்டனை விதிக்கப் பட்ட பின்னரும், அந்த அண்டை நாட்டான் துளியும் கவலைப் பட வில்லை. தண்டனை கொடுத்தப் பின்னர் திரும்பி செல்லும் அரசனைப் பார்த்து, "அரசே! குதிரையை பறக்க வைக்கும் மந்திரம் எனக்கு தெரியும். ஒரு வருடம் அவகாசம் எனக்கு கொடுத்தால் உங்கள் பட்டத்துக் குதிரையை பறக்க வைத்துக் காட்டுகின்றேன்" என்று சவால் விடுகின்றான்.

ஒரு நிமிடம் யோசித்த மன்னன், அவனது தண்டனையை ஒரு வருடம் தள்ளிப் போடச் சொல்லி ஆணையிட்டு, கூறுகின்றான்.

"ஒரு வருடம் இவனுக்கு அவகாசம். ஒரு வருடம் கழித்து இவன் கூறியபடி குதிரை பறக்க வில்லையென்றால், ஒரு நிமிடம் கூட தாமதிக்காமல் இவன் தலையை துண்டித்து விடுங்கள்"

அன்றைய மட்டில், தலை தப்பித்த அந்த கைதியிடம் சக கைதி கேட்கின்றான், "எப்படி அவ்வளவு நம்பிக்கையாக கூறினாய்? உன்னால் நிஜமாலுமே ஒரு குதிரையை பறக்க வைக்க முடியுமா?"

அதற்கு இவன் அளித்த பதில், " எல்லாம் ஒரு நம்பிக்கைதான். ஒருவேளை, இந்த ஒரு வருடத்தில், எனது அரசன் இந்த நாட்டின் மீது படையெடுத்து வந்து என்னை மீட்கலாம், அல்லது இந்த ஒரு வருடத்தில் இந்த அரசன் நோய் வாய்ப் பட்டு தானாகவே இறந்து போகலாம், அல்லது இந்த குதிரையே கூட தன்னால் இறந்து போகலாம், அப்படி எதுவும் நடக்க வில்லையென்றாலும், ஒருவேளை எனது மந்திரத்தைக் கேட்டு கேட்டு இந்த குதிரை பறந்தாலும் பறக்கலாம். யாருக்குத் தெரியும்?"

எல்லாமே நல்லபடியாக நடக்கும் என்ற இந்த நம்பிக்கையை நாமும் கொஞ்சம் எடுத்துக் கொள்வோம். நமது இலக்கை நோக்கிய பயணத்திற்கான இன்றைய தூரத்தை ஒழுங்காக கடப்பதில் மட்டும் கவனத்தை வைப்போம். வருங்காலத்தைப் பற்றி கவலைப் பட்டுக் கொண்டிருந்தால் இன்றைய கடமையை கூட சரியாக செய்ய முடியாமல், நமது இலக்கு இன்னும் தள்ளிப் போய் விடலாம். மனச் சஞ்சலங்களால் வேறெந்த பயனும் இல்லை.

எனவே தனக்குத் தானே ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் கூண்டுக்குள் அடைப் பட்டிருக்கும் நமது மனச் சிறகுகளை விடுவித்து வானில் பறக்க விடுங்கள்!

இன்றைக்கு மனச் சிறகுகள் உற்சாகமாக பறக்கட்டும்.

யாருக்குத் தெரியும்?

ஒருவேளை, நாளை குதிரை உண்மையாலுமே பறந்தாலும் பறக்கலாம்!

நன்றி.