மும்பை யாருக்கு சொந்தம்?

இன்றைய தேதியில், மும்பை யாருக்கு சொந்தம் என்ற கேள்விக்கு சிலர் விவாதங்களிலும் சிலர் வன்முறைகளிலும் தீர்வு காண முயல்கின்றனர். இது பற்றியும், மும்பை உண்மையான மண்ணின் மைந்தர்கள் யார் என்பது பற்றியும் ஒரு சிறு ஆராய்ச்சி இங்கே.

கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு முன்பே மக்கள் இங்கு வாழ்ந்திருக்கிறார்கள் என்பதும் மும்பையின் அருகில் உள்ள யானைத் தீவில் (Elephanta Caves) உள்ள சிற்பங்கள் பல நூறு ஆண்டுகள் பழமையானவை என்றாலும் கூட, அனைத்து ஆராய்ச்சியாளர்களும் ஒப்புக் கொள்ளும் ஒரு விஷயம் இது. அதாவது, கோலி (மீனவர்கள்) இன மக்களே மும்பை தீவின் முன்னோடிகள் (Original Inhabitants). இவர்கள் திராவிட இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றும் கூட சிலர் கூறுகின்றனர். இவர்களது தெய்வமான மும்பா தேவியின் பெயரே இன்றைய மும்பை என்ற பெயருக்கு அடிகோலி உள்ளது. மும்பா தேவி கோயில் உள் அமைப்பும், மூலவரின் உருவமும் நமது ஊரிலுள்ள மாரி அம்மன் கோயில்களை ஓரளவிற்கு ஒத்துள்ளது. கோலி மீனவ இன மக்கள் இன்றும் கூட மும்பையின் கடலோரப் பகுதிகளில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். கொலாபா போன்ற மும்பை நகரத்தின் வளமான பகுதிகளில் வசிக்கும் இவர்களது குடியிருப்புக்களை அகற்றி அங்கே பல மாடி கட்டிடங்களை எழுப்ப முயற்சித்த அரசியல்வாதிகள் , அதிகாரிகள் மற்றும் தொழில் அதிபர்கள் (Builders) ஆகியோரின் கூட்டணி இதுவரை வெற்றி பெறவில்லை.

(கோலி (மீனவ) இன பெண். இவர்களுக்கு மும்பை சொந்தமா? )

பதினாறாம் நூற்றாண்டில், போர்துகீசியர்கள் குஜராத் சுல்தான்களிடம் இருந்து இந்த பகுதியை கைப்பற்றினர். பின்னர், போர்துகீசிய இளவரசிக்கும் இங்கிலாந்து அரசருக்கும் நடை பெற்ற திருமணத்தின் போது வரதட்சணையாக மும்பை இங்கிலாந்துக்கு வழங்கப் பட்டது.

இங்கிலாந்து, மொத்த மும்பையையும் அப்போது (1668) இந்தியாவில் ஆட்சி செய்த கிழக்கிந்திய கம்பெனிக்கு வெறும் 10 பவுண்டிற்கு (pound) குத்தகைக்கு (Lease)அளித்தது. இன்றும் கூட, மும்பையில் யாரும் பட்டாவுடன் முழு உரிமையுடன்) நிலம் வாங்க முடியாது. குறிப்பிட்ட வருடங்களுக்கான குத்தகையாகவே நில உரிமை பெற முடியும்.

கிழக்கிந்திய கம்பெனி அப்போது பொருளாதாரத்தின் அடிப்படையில் மிகவும் பின் தங்கியதாக கருதப்பட்ட மும்பையினை வளர்ச்சி பாதைக்கு கொண்டு செல்ல சில வணிக சலூகைகளை அறிவித்தது. (மராத்திய பேரரசின் அப்போதைய தலைநகரம் புனே என்பது குறிப்பிடத் தக்கது). அந்த சலூகைகளைப் பெறுவதற்காக பார்சி மற்றும் குஜராத் மக்கள் பெருமளவில் மும்பை வந்து வணிகம் செய்தனர்.

சூயஸ் கால்வாய் திறப்பும், இரண்டாம் உலகப் போரும், பார்சி மற்றும் குஜராத் மக்களின் வணிகத் திறமையும் மும்பையினை இந்தியாவின் நிதி தலை நகரம் (Financial Capital) ஆக்க முக்கிய காரணங்களாக இருந்தன

சுதந்திரத்திற்கு பிறகு, பிழைப்பிற்காக மகாராஷ்டிரா மாநிலத்தின் மறற பகுதிகளிருந்தும் இதர மாநிலங்களிருந்தும் மக்கள் அதிக அளவில், இங்கே வந்து குடியேற ஆரம்பித்தனர். இங்கு கவனிக்க வேண்டிய ஒரு முக்கிய விஷயம். பொருளாதார சீர்திருத்தங்களுக்கு முன்னர் (அதாவது 1990 களுக்கு முன்), மும்பையில் வாழ்வு தேடி சென்றவர்கள் தென்னிந்தியர் குறிப்பாக தமிழர்கள். அப்போது மக்கள் விவசாயத்தினையும், மாநில அரசு மத்திய அரசின் உதவியினையும் அதிகம் நம்பி இருந்த காரணத்தால், மழை பொய்த்த காலங்களில் தமிழ் மக்கள் பிழைப்புக்காக இங்கு வந்தனர். சங்கி பஜாவ், லுங்கி பகாவ் (சங்கை ஊதுங்கள் வேட்டி அணிந்தவர்களை விரட்டுங்கள்) என்ற கோஷத்துடன் தமிழர்களும் பிற தென்னிந்தியர்களும் அந்நாட்களில் தாக்கப்பட்டனர்.

பொருளாதார சீர்த்திருந்தங்கள் அறிமுகப் படுத்தப் பட்ட பிறகு, வடக்கு தேய்ந்து தெற்கு வளர ஆரம்பித்தவுடன், இங்கு வரும் தென்னிந்தியர் எண்ணிக்கை குறைந்து வட இந்தியர் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது.

இப்போது அரசியல் லாபத்திற்காக , மராத்தியர் மற்றும் மராத்தியர் அல்லாதோர் என்ற பிரிவினை வாதம் மீண்டும் ஒரு முறை எழுப்பப் பட்டுள்ளது.

மும்பையின் வணிக வளர்ச்சிக்கு பார்சி மற்றும் குஜராத்தியர் பங்கு முக்கியமாக அமைந்தது என்பதினை ஒப்புக் கொள்பவர்கள் மும்பையின் கட்டுமான வளர்ச்சிக்கு மறற ஏழை இந்தியரின் பங்கும் முக்கியமாக அமைந்துள்ளது என்பதை மறுப்பது வேடிக்கையாக இருக்கிறது.

(மும்பையில் வாழ வழியற்றவர்கள்? இவர்களுக்கு மும்பை சொந்தமா? )

மும்பை ஒட்டுமொத்த இந்தியருக்கும் சொந்தம் என்ற போதிலும், மும்பைக்கு ஒரு வேறு மாநிலத்திலிருந்து வருபவர்கள் ஒன்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதாவது, வேறு மாநிலத்திலிருந்து ஒருவர் இங்கு வந்து குடியேறும் போது, அவர் மகாராஷ்டிரா மாநிலத்தைச் சேர்ந்த இந்தியர் ஆகி விடுகிறார். உதாரணமாக, மகாராஷ்ட்ராவில் வாழும் வரை நான் ஒரு தமிழ் பேசும் மகாராஷ்டிரா மாநிலத்தை சேர்ந்த இந்தியன். இங்கே வந்த பின்னர், இந்த மண்ணின் மொழியையும், கலாச்சாரத்தினையும், மக்களையும் மதிக்க தவறி, சொந்த மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவராகவே தொடர்ந்து வாழ நினைப்பது உள்ளூர் மக்களுடன் ஒரு இணக்கமற்ற சூழலை ஏற்படுத்துகிறது.

உதாரணமாக, இங்கு வாழும் தமிழர்களோ பிற தென்னிந்தியர்களோ தன் மாநில தலைவர்களை இங்கு அழைத்து அந்தந்த மாநில நாட்கள் அல்லது விழாக்கள் கொண்டாடுவதில்லை. ஆனால் வட இந்தியர் விஷயத்தில் இவ்வாறு நடக்கிறது. ஒரு சிலரின் அரசியல் லாபத்திற்காகவே இவ்வாறு செய்யப் படுகிறது என்ற போதிலும், இது வன்முறையாளர்கள் எளிய மக்களை தாக்கும் தங்கள் நடவடிக்கைக்கு நியாயம் கற்பிக்க உதவுகிறது .

நான் சொல்லட்டுமா உண்மையில் மும்பை யாருக்கு சொந்தம் என்பதை?

மும்பையின் மிக அதிகமான மாதாந்திர செலவும் (cost of living) முக்கியமாக அடிப்படை வசதிகளுடன் கூடிய குடியிருப்புக்கான விண்ணை முட்டும் வாடகையும், நகரத்தின் சுகாதாரமற்ற சூழ்நிலையும் நடுத்தர மக்களுக்கு மும்பை வாசத்தினை எட்டாக் கனியாக்குகிறது.

மிக அதிக பண பலம் மற்றும் செல்வாக்கு கொண்ட திரைப்பட துறையினர், அரசியல்வாதிகள், நிழல் உலக தாதாக்கள், கிரிக்கெட் வீரர்கள், தொழில் அதிபர்கள் ஆகியோருக்கும் எப்படிப்பட்ட சுகாதாரமற்ற சுற்றுப்புற சூழலிலையும் தாங்கி எப்படியாவது வாழ வேண்டும் என்று இங்கு வந்து விழும் ஏழை எளிய மக்களுக்குமே உண்மையில் மும்பை சொந்தம்.

(மும்பையில் வாழும் தகுதியுள்ளவர்கள்? இவர்களுக்கு மும்பை சொந்தமா? )

நன்றி. வணக்கம்