ஆரிய மாயை - பகுதி 1

சமஸ்க்ருதம் இந்திய மொழிகளின் ஆதி மொழியா?


மொழி குறித்த கருத்தரங்குகளுக்கு (குறிப்பாக வட மாநிலங்களில்) நான் சென்ற போதெல்லாம் பொதுவாக ஒரு கருத்து தெரிவிக்கப் படுகின்றது. அதாவது, சமஸ்க்ருதம் இந்திய மொழிகளின் ஆதி மொழி ஆகும் என்பது.


நான் அது குறித்து விவாதிக்க முற்படும் போது, ஒரு பொதுவான கேள்வி (நீங்கள் தமிழரா அல்லது மதராசைச் சேர்ந்தவரா) மற்றும் ஒரு பொருள் பொதிந்த (இனிமேல் இதைப் பற்றி பேச வேண்டாம்) புன் சிரிப்புடன் அல்லது அதிக பட்சமாக தமிழ் இதில் விதிவிலக்கு என்ற ஒரு கூற்றுடன் விவாதத்திற்கு முற்றுப் புள்ளி வைக்கப் படுகிறது.


சமஸ்க்ருதத்தின் மேல் நான் பெரும் மதிப்பு வைத்துள்ளவன். அது ஒரு சிறந்த மொழி மட்டுமல்ல, ஒரு வாழ்வியல் மற்றும் பண்பாட்டுப் பெட்டகம் கூட என்பதிலும் எந்த சந்தேகமும் எனக்கு கிடையாது.


அதைக் கற்றுக் கொள்வது, நம்மை மேலும் செம்மைப் படுத்தும் என்பதிலும் துளியளவும் ஐயமில்லை. ஆனால், அதே சமயத்தில், அதற்கு இணையான தமிழ் போன்ற மொழிகளையும் கூட இந்தியர் அனைவரும் கற்றுக் கொள்வது உயர்வுக்கு வழி வகுக்கும் அல்லவா?


மேலும், சிறந்த மொழி என்ற ஒரு காரணத்தினால் மட்டுமே, அந்த மொழி மற்ற இந்திய மொழிகளின் ஆதி மொழி ஆக முடியுமா?


மற்றும், தமிழனாக இருப்பதினால் மட்டுமே எனக்கு இந்த ஐயம் வர வேண்டுமா ? சிந்திக்க மட்டும் தெரிந்தாலே போதுமே? எவருக்கும் இந்த ஐயம் வருமே?


அம் மொழி இந்திய மொழிகளின் ஆதி மொழியா என்பதில் எனக்கு வெகு காலமாகவே சந்தேகங்கள் இருந்து வருகின்றன. அவற்றை இங்கு தங்கள் முன் வைக்கிறேன்.


ஒரு மொழி மற்றொரு மொழிக்கு தாய் மொழியாக இருக்க முடியுமா?


ஒரு நதியின் கரையில் பேசப் படும் ஒரு மொழி வழக்கிற்கும், மற்றொரு கரையில் பேசப் படும் மொழி வழக்கிற்கும் (ஒரே மொழியாக இருந்தாலும் கூட) வேறுபாடுகள் இருக்கும் என மொழி வல்லுனர்கள் கூறுகிறார்கள். அதே சமயத்தில், இந்தியா ஒரு மிகப் பெரிய நாடு. இந்நாடு முழுக்க ஒரே மொழியால், மற்ற மொழிகளுக்கு தாய் மொழியாக இருக்க முடியுமா?


ஒரு மொழி மற்றொரு மொழிக்கு சகோதர மொழியாகவோ அல்லது கடன் வழங்கும் (அல்லது கடன் வாங்கும்) மொழியாகவோ மட்டுமே இருக்க முடியும் என்பது என் கருத்து. மேலும், பல்வேறு காரணங்களினால் ஏற்படும் பண்பாட்டுக் கலப்பின் போது மட்டுமே, ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட மொழிகள் இணைந்து ஒரு புதிய மொழி உருவாக வாய்ப்புகள் உண்டு. ஆனால், ஒரே மொழியால் தனித்து இன்னொரு மொழியை உருவாக்க முடியுமா என்பது மிகப் பெரிய கேள்விக் குறி .


வரலாற்றில், பின் வந்த ஒரு மொழி, ஏற்கனவே இருந்த மொழிகளுக்கு எவ்வாறு தாயாக இருக்க முடியும்?


ஆரியர்கள் இந்தியா வருவதற்கு முன்னரே, சிந்து சமவெளி நாகரிகம் செழித்து வந்திருக்கிறது என்பதும், அங்கு தமிழை ஒத்த (தொல் திராவிட மொழி) ஒரு மொழி, பேச்சு மற்றும் எழுத்து வழக்கில் இருந்திருக்கிறது என்பதும், இன்றைக்கும் கூட, பாகிஸ்தானில் பேசப் படும் ப்ரஹுஇ (Brahui) எனும் பழங்குடி மொழி திராவிட குடும்ப மொழிகளில் ஒன்று என்பதும் வரலாற்று வல்லுனர்களின் கருத்து.



ஒரு குழந்தை எப்படி தனது தாய்க்கே தாயாக இருக்க முடியும்?


சமஸ்க்ருதம் ஒரு இந்தோ -ஐரோப்பிய அல்லது இந்தோ - ஆரிய மொழி என்பது பெரும்பாலான சர்வதேச மொழி வல்லுனர்களின் கருத்து. இதன் அர்த்தம் என்ன? இந்த மொழி, இங்கு ஏற்கனவே இருந்த இந்திய மொழிகள் மற்றும் ஐரோப்பிய மொழிகளின் கலவையினால் (இவ்விரண்டு இனங்களின் பண்பாட்டுக் கலப்பினால்) உருவான ஒன்று என்பது போலத்தானே தெரிகிறது.


பேசப் படாத ஒரு மொழியால், எப்படி பேச்சு வழக்கில் இருந்த மற்றும் இருக்கும் மொழிகளுக்கு ஆதியாக இருக்க முடியும்?


சமஸ்க்ருதம் இப்போது மக்களின் பேச்சு வழக்கில் இல்லை. எப்போதாவது பேசப் பட்டதா என்பதற்கு சரித்திர ஆதாரங்கள் (புராணங்களை ஆதாரங்களாக ஏற்றுக் கொள்வது கடினம்) எனக்கு தெரிந்த வரை இல்லை. தமிழ் போன்ற மொழிகள் குறைந்த பட்சம் மூவாயிரம் ஆண்டுகளாக மக்களின் வழக்கில் இருப்பவை (ஆதாரம் ரோம அரசர்களுக்கு தமிழக தூதர்கள் கிறிஸ்து பிறபதற்கு முன்னரே தூது கொண்டு சென்றது). கன்னடம் போன்ற மொழிகள் கூட ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேல் பேசப் பட்டு வந்துள்ளன .



சமஸ்க்ருதம் கடவுளின் மொழியாக (தேவ பாஷை) இருக்க முடியுமா?


அப்படி இருக்கும் பட்சத்தில் ஆண்டவனால் எப்படி நம்மைப் போன்ற சாமான்யர்களின் கஷ்டங்களை புரிந்து கொள்ள முடியும்? அல்லது, ஆரியர்கள் வருவதற்கு முன்பு வழிபாடுகளே இங்கு இல்லையா ?



எழுத்து லிபி (script) இல்லாத மொழியால், லிபி உள்ள மொழிகளுக்கு தாயாக முடியுமா?


சிந்து சமவெளி கால மக்களே, எழுத்து வடிவம் அறிந்து இருந்தனர். தமிழ் கல் வெட்டுகள் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் பழமை ஆனவை. வட நாட்டில் பேசப் பட்ட பல மொழிகளும் கூட பிரக்ரிதி போன்றஎழுத்து வடிவம் பெற்று இருந்தன. ஆனால், சமஸ்க்ரிதம், மொழி வல்லுனரால் ஒரு செவி வழி மொழி எனவே கருதப் பட்டு வந்துள்ளது. எழுத்து வடிவம் (இப்போதும் கூட) சுயமாக (தேவநாகரி துணையுடன்) கொண்டிருக்க வில்லை.



மீண்டும் சொல்கிறேன். வட மொழியை நான் வெறுப்பவன் அல்ல. என்னைப் பொருத்த வரை, மொழிகள் தாயைப் போன்றவை. எந்த தாயும் கெட்டவளாக இருக்க முடியாது. அதே போல எந்த தாயையும் எந்த காரணத்தினாலும் யாராலும் எப்போதும் வெறுக்க முடியாது.



அதே சமயம், என்னுடைய சந்தேகமானது, மேற்கூறியவற்றின் அடிப்படையில் நோக்கும் போது, இந்த மொழி தமிழ் மற்றும் இதர திராவிட மொழிகளுக்கு மட்டுமல்ல, இந்தியா முழுக்க பேசப் படும் மற்ற மொழிகளுக்கும் கூட தாயாக இருக்க முடியுமா என்பதே.



என்னுடைய ஆவல், மொழி வல்லுனர்களும் வரலாற்று விற்பன்னர்களும் இணைந்து செயல் பட்டு, இந்த சந்தேகத்தை தமிழர்க்கு மட்டுமல்ல, மொத்த இந்தியர்க்கும் தெளிவு படுத்த வேண்டும் என்பதே.



இந்தப் பதிவைப் பார்க்கும் நண்பர்கள் கூட, இதில் சில விளக்கங்களை தர முடியும் என்றால் மகிழ்ச்சி அடைவேன் .



மேலும், வட நாட்டில் (சில அண்டை மாநிலங்களில் கூட) வாழும் பல நண்பர்களுக்கு, தாம் ஆரியர் என்ற எண்ணம் (மாயை) மேலோங்கி உள்ளது. அதைப் பற்றி மற்றொரு பதிவில் சிந்திப்போம்.



நன்றி.