முத்திரை பதித்த மூவர் கூட்டணி

சமீபத்தில் நடை பெற்ற G-20 மாநாட்டில் அனைவரின் கவனமும் சீனாவின் மீதுதான் இருந்தது. இந்த மாநாடு துவங்குவதிற்கு சற்று முன்னர்தான் சீனா 25 லட்ச கோடிகள் மதிப்புள்ள ஒரு மிக பெரிய பொருளாதார திட்டத்தை அறிவித்திருந்தது. அந்த திட்டம் மொத்த உலகினையே பொருளாதார தேக்கதிலிருந்து மீட்டெடுக்கும் வல்லமை படைத்ததாக இருக்கும் என்றும் பலர் நம்பினர்.

அதே சமயத்தில் அவ்வளவு பெரிய பண வலிமை இல்லாத நாடாக கருதப் படும் இந்தியாவிலிருந்து சென்ற மூவர் கூட்டணி, இந்தியாவின் நிலையை சிறப்பாக வெளிப்படுத்தியதுடன், உலகை பொருளாதார வீழ்ச்சியிலிருந்து மீட்க இந்தியா தெரிவித்த யோசனைகளை அனைத்து நாடுகளும் ஏற்றுக் கொள்ளும்படியும் செய்துள்ளது குறிப்பிடத் தக்கது. விவரங்கள் கீழே.

G-20 என்பது உலகின் முன்னேறிய நாடுகள் மற்றும் (முக்கிய) முன்னேறி வரும் நாடுகள் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய முக்கிய கூட்டமைப்பு ஆகும். இன்றைய உலக பொருளாதார சிக்கலை எப்படி சமாளிப்பது என்று ஆலோசிப்பதற்காக, இந்த G-20 நாடுகளின் உச்சி மாநாடு அமெரிக்காவில் சமீபத்தில் நடை பெற்றது. இந்த பொருளாதார சிக்கலை முதலில் உருவாக்கிய நாடாகிய அமெரிக்காவின் தலைமை பொறுப்பிலிருக்கும் திரு. புஷ் இன்னும் மிகக் குறைந்த காலமே பதவியில் இருப்பார் என்பதாலும், அடுத்து தலைமை பொறுப்புக்கு வரவிருக்கும் ஒபாமா அவர்கள் இந்த மாநாட்டில் பெயரளவுக்கு கூட கலந்து கொள்ளாததாலும், அமெரிக்கா இந்த மாநாட்டில் அதிக முக்கியத்துவம் பெறவில்லை.

முதல் பத்தியில் சொன்னது போல, சீனாவின் நிலை பெரும்பாலானவர்களால் ஆவலுடன் எதிர்பார்க்க பட்டது. அதே சமயம், இந்தியா பொதுவாக உலக அரங்கில் (சீனாவுடன் ஒப்பிடுகையில்) பொருளாதார வலிமை குறைந்த நாடாக கருதப் பட்டாலும், இந்திய பிரதமரை G-20 மாநாடு புறக்கணிக்க முடியாமல் போனதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் அந்த மாநாட்டின் தலைவர்களிலேயே (அடிப்படையில்) ஒரே பொருளாதார வல்லுநர் (Econmist) நம் பிரதமர் மட்டும்தான். மேலும், ஒரு நாட்டின் மத்திய வங்கியின் தலைமை பொறுப்பில் ஏற்கனவே இருந்தவர் என்பதால் நிதி சிக்கல்கள் பற்றி தெளிவாக அறிந்தவர் என்ற முறையிலும் நம் பிரதமரின் பேச்சுக்கு (திட்டங்களுக்கு) தனி மரியாதை இருந்தது. மேலும், இந்தியா ஒரு இறக்குமதி சார்ந்த நாடு என்பதாலும், முந்தைய பொருளாதார சிக்கல்களில் சிக்கிக் கொள்ளாத ஒரே பெரிய ஆசிய நாடு என்பதாலும் இந்திய நிலைப்பாட்டிற்கு ஓரளவிற்கு வரவேற்பு இருந்தது.

உலகத்தின் தற்போதைய பொருளாதார சிக்கலை தீர்த்து வைப்பதில் உலக நாடுகள் ஒருங்கிணைந்து எடுக்க வேண்டிய நிலைப் பாடுகள் குறித்து பெரும் கருத்து வேறுபாடுகள் மாநாட்டில் நிலவின. உதாரணமாக, அமெரிக்கா-ஐரோப்பா இடையே சந்தைகள் மீது கட்டுப்பாடுகள் விதிப்பது குறித்து வேறுபாடு. வளரும் மற்றும் வளர்ந்த நாடுகளிடையே இறக்குமதி சார்ந்த கட்டுப்பாடுகளை நீக்குவது குறித்த வேறுபாடு. உலக நிதி நிறுவனங்கள் இந்த சிக்கலை தீர்த்து வைக்க எடுக்க வேண்டிய நடவடிக்கைகள் மற்றும் அந்த நிறுவனங்களின் நிதி நிலைமையை வலு படுத்த வேண்டிய நடவடிக்கைகள் குறித்த நாடுகளுக்கிடையே வேறுபாடுகள் என மாறுபாடுகளுக்கு பஞ்சமே இல்லாத மாநாடாக இந்த G-20 மாநாடு இருந்தது.

இந்த கருத்து வேறுபாடுகளை தீர்த்து வைப்பதில் இந்தியா பெரும் பங்கு வைத்தது. சீனாவும் இந்த விஷயத்தில் இந்தியாவிற்கு துணை நின்றது குறிப்பிடத் தக்கது. மேலும் இது குறித்த இந்தியாவின் அனைத்து நிலைப்பாடுகளும், மாநாட்டின் இறுதி திட்ட வரைவில் இடம் பெற்றிருந்தது இந்தியாவின் மற்றொரு வெற்றியாகும். இவ்வாறான சிறப்பான செயல் பாட்டிற்கான காரணங்கள் என்ன என்று பார்ப்போம்.

இந்தியப் பிரதமர் இந்த மாநாட்டிற்கான இந்தியாவின் நிலைப் பாட்டினை சிறப்பாக வெளிப்படுத்துவதற்காக முன்கூட்டியே திட்டமிட்டிருந்தார். இதன்படி அவரது இடது மூளையான திரு. சிதம்பரம் அவர்களை இதர வளரும் நாடுகளின் பிரதிநிதிகளுடன் மாநாட்டிற்கு முன்னதாகவே பேச்சுவார்த்தை நடத்த செய்து பொருளாதார சிக்கலை எப்படி ஒருங்கிணைத்து எதிர்கொள்வது என்று ஒத்த கருத்து ஏற்பட வழி வகுத்தார். அவரது வலது மூளையான அலுவாலியாவும் மாநாட்டிற்கு இரு நாட்கள் முன்னதாகவே அமெரிக்கா சென்று அங்குள்ள பிரதிநிதிகளுடன் பொருளாதார சிக்கலை தீர்ப்பதற்கான திட்டங்களை தீட்டினார். இந்திய பிரதமரும் இந்த விஷயத்தில் தனிக் கவனம் செலுத்தி உலகப் பொருளாதார சிக்கலை தீர்பதற்காக இந்திய தீர்வை முன் வைத்தார். நம்மை பெருமிதம் கொள்ள செய்யும் இந்த செயல்பாட்டிற்கு மூவரின் (பிரதமர், நிதி அமைச்சர் மற்றும் திட்டக் குழு துணைத் தலைவர்) கூட்டணிக்கு வாழ்த்து கூறும் அதே வேளையில், என் மனதிற்குள்ளே ஒரு மிகப் பெரிய கேள்வி எழுகிறது.

உலகின் மிகச் சிறந்த பொருளாதார வல்லுனர்களின் கூட்டணியாக கருதப் படும் இவர்கள் இந்தியாவின் ஆட்சி பொறுப்பில் நான்கரை ஆண்டு காலம் இருந்த போதும் இவர்களால் ஏன் ஒரு மிகப் பெரிய மாற்றத்தை கொண்டு வர முடியவில்லை. காரணங்கள் என்னவாக இருக்க முடியும்?

பெரும்பாலும் மேலை நாகரிக சிந்தனைகள் கொண்ட இவர்களால், பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை (நல்ல நோக்கில் இருந்தாலும் கூட) இந்திய கலாச்சாரத்திற்கு ஏற்ப சரியாக வடிவமைக்க முடியாமல் போனது காரணமா?

நாட்டுக்காக யோசிக்காமல் வோட்டுக்காக அரசியல் நடத்தும் அரசியல்வாதிகள் காரணமா? அல்லது அரசியல் வாதிகளை சரிவர வழி நடத்தாத (எப்போதுமே ஆட்சி பொறுப்பில் இருக்கும்) ஊழல் அரசு அதிகாரிகள் காரணமா?

முழுக்க முழுக்க பணத்தாசை பிடித்து இத்தகைய சீர்திருத்தங்களை எப்படி தமது சொந்த லாபத்திற்கு பயன்படுத்தி கொள்ளலாம் என்று மட்டும் சிந்திக்கும் தொழில் அதிபர்கள் காரணமா?

அல்லது எது நடந்தால் என்ன, தாம் நன்றாக இருந்தால் போதும் என்று குறுகிய வட்டத்தில் சிந்திக்கும் பொது மக்கள் காரணமா?

சிந்திப்போம்