இந்திய வணிக நிறுவனங்களின் சமூக பொறுப்புணர்வு?

ஒரு வணிக நிறுவனத்தை இந்திய கம்பெனி சட்டம் (உருவாக்கப் பட்ட) ஒரு செயற்கையான மனிதனாகவே கருதுகிறது. ஒரு சாதாரண இந்திய குடிமகனுக்கு உரித்தான அனைத்து சமூக கடமைகளும் பொறுப்புகளும் இந்திய வணிக நிறுவனங்களுக்கும் உண்டு. ஆனால் இந்திய (தனியார்) வணிக நிறுவனங்களின் சமூக பொறுப்புணர்ச்சி எப்போதுமே ஒரு மிகப் பெரிய கேள்விக் குறியாகவே இருந்து வருகிறது. மேலும், இந்த நிறுவனங்களை பின்னின்று இயக்கும் இவற்றின் நிறுவனர்களை (எப்போதுமே) லாப நோக்கில் மட்டுமே இயங்கும் சுய நல சுரண்டல் கும்பலாகவே பலர் கருதி வருகின்றனர். இதற்கு காரணமில்லாமல் இல்லை. இந்திய வணிக நிறுவனங்களின் மீது பொதுவாக சுமத்தப் படும் குற்றச் சாட்டுகள் கீழே.

1.சரியான விலை அளவான லாபம் என்ற காந்திய கொள்கை எப்போதுமே இந்திய வணிக நிறுவனங்களுக்கு இருந்ததில்லை. பல சமயங்களில், சந்தைகளில் ஒரு கூட்டாதிக்கத்தை (Oligopoly) ஏற்படுத்திக் கொண்டு நுகர்வோரை ஏய்ப்பது வழக்கமாகிப் போன ஒன்று. விற்பனை விலையில் உற்பத்தி செலவு 10-20 சதவீதம் மட்டும் இருக்க லாபம் (margin) 80-90 சதவீதம் வரை கூட இருப்பதும் கூட உண்டு.

2. அதிக லாபம் பெற்றாலும் ஊழியர்களுக்கு மிகக் குறைவான ஊதியம் மட்டும் வழங்கி விட்டு (தகவல் தொடர்பு, மென் பொருள் போன்ற சில துறைகள் மட்டுமே விதி விலக்கு.) நிறுவனர்கள் தமக்கென வெளிப்படையான மிக ஆடம்பர வாழ்கையை நடத்துவதும் உண்டு. சிலர் தமக்கென்று மட்டுமில்லாமல் தனது மனைவியருக்கும் கூட தனி விமானங்கள் வாங்கி கொடுத்த கதைகளும் உண்டு.

3. அதே போல, அதிக லாபம் பெற்ற பின்னரும் சரிவர அரசுக்கு வரி செலுத்துவதில்லை என்ற குற்றச் சாட்டுகளும் உண்டு. இந்திய நிறுவனங்களின் மீது தாக்கல் செய்யப் பட்ட ஏராளமான வரி ஏய்ப்பு வழக்குகள் பல தீர்ப்பாயங்களில் (Tribunals) தேங்கி கிடக்கின்றன.

4. இவர்களின் நடவடிக்கைகள் பெரும்பாலும் வெளிப்படையாக இருந்தது இல்லை. அரசியல்வாதிகளுடன் கூட்டணி சேர்ந்து கொண்டு பல ஊழல்களில் இவர்கள் ஈடுபட்டதும் உண்டு. சில சமயங்களில் ஊழலின் ஊற்றுக் கண்ணாக இவர்களே இருந்திருக்கிறார்கள். இந்திய சட்டத்தை எவ்வாறு தமக்கு சாதமாக பயன்படுத்திக் கொள்வது என்பதிலேயே அதிக கவனம் செலுத்தும் இவர்கள் ஒரு சாதாரண குடிமகன் போல சட்டத்தினை மதித்து அதன் படி நடக்கிறார்களா என்பது ஒரு கேள்விக் குறி.

5. பங்கு சந்தைகளிலும் கூட பல மோசடிகள் செய்து முதலீட்டாளர்களை சூதாட்டத்தில் ஈடுபடுவோர்கள் போல மாற்றிய பெருமையும் கூட இவர்களுக்கு உண்டு. இங்கும் கூட தாக்கல் செய்யப் பட்ட பல வழக்குகள் தீர்ப்பாயங்களில் இன்னும் தேங்கி கிடக்கின்றன.

6. தேசிய வளங்களை தனிப் பட்ட ஆதாயத்திற்காக சுரண்டும் பேர்வழிகளாகவே இவர்கள் கருதப் படுகிறார்கள். உதாரணமாக, இந்திய நாட்டின் கனிம வளங்கள், நீர் ஆதாரங்கள், கச்சா எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு வளங்கள், (இப்போது அதிகம் பேசப் படும் தனியார் தொலைபேசி நிறுவனங்களுக்கான spectrum எனப்படும்) ரேடியோ அலைவரிசை ஆகியவை சிலரின் தனிப்பட்ட வளத்திற்கே பயன் படுகிறது.

7. நாட்டின் சுற்றுப்புற சூழ்நிலையை மாசு படுத்தும் தவறான போக்கிலும் இவர்கள் ஈடுபடுவதாகவும் வலுவான குற்றச் சாட்டுகள் உண்டு. சுத்திகரிக்கப்படாமல் ஆறு, ஏரி போன்ற குடி நீர் ஆதாரங்களில் கலக்கும் கழிவு நீர், வாயு மண்டலத்தில் நேரடியாக கலக்கும் புகை என்று பல வகைகளிலும் சுற்றுப்புறச் சூழல் இவர்களால் பாதிப்பு அடைகிறது.

இப்படி பலவகைகளும் இந்தியாவின் நலம் குறித்து அக்கறை காட்டாமலும், இந்திய நலனுக்கு எதிராகவும் செயல் படுபவர்களாகவுமே பொதுவாக கருதப்படும் இவர்களுக்கு தமது சமூகப் பொறுப்பை வெளிப்படுத்தக் கூடிய ஒரு அருமையான சந்தர்ப்பம் இப்போது கிடைத்துள்ளது. சமீபத்தில் நடைபெற்ற இந்திய தொழில் கூட்டமைப்பு (CII) மாநாட்டில் உரையாற்றிய நிதி அமைச்சர் இவர்களுக்கு சில யோசனைகள் தெரிவித்து உள்ளார். அதாவது, இவர்கள் உற்பத்தி செய்யும் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கான விற்பனை விலையினை குறைப்பது. இவ்வாறு செய்வதின் மூலம், மக்களிடையே மீண்டும் பொருட்களை வாங்கும் ஆர்வம் ஏற்படும், தேவைகள் அதிகரிக்கும், இப்போதைக்கு தளர்ந்துள்ள இந்திய பொருளாதாரம் மீண்டும் தலை நிமிர ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும். மேலும், தொழிற் சாலைகளையும் அலுவலங்களையும் மூட வேண்டிய அவசியம் இருக்காது.. ஊழியர்களுக்கும் வேலை போகும் அபாயம் நேரிடாது. உலக பொருட் சந்தைகளின் வீழ்ச்சியினால், பல மூல பொருட்களின் விலைகள் குறைந்திருக்கும் இந்த தருணத்தில் உற்பத்தி செலவுகள் குறையவும் வாய்ப்பு உள்ளது. மேலும் அரசாங்கமும் தனது தரப்பில் வரிகளை குறைக்கவும் முன் வரும். இதனால் விலை குறைப்பு என்பது சாத்தியமான ஒன்றே. இவ்வாறு விலை குறைப்பு செய்வதின் இந்திய வணிக நிறுவனங்கள் நாட்டின் மீது தமக்கிருக்கும் பற்றினையும் நன்றியினையும் வெளிப் படுத்த முடியும். நாட்டையும் ஒரு பெரிய பொருளாதார சிக்கலில் இருந்து மீட்க முடியும். நிதி அமைச்சரின் இந்த யோசனை மிகவும் வரவேற்கத்தக்க ஒன்று.

கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் இந்தியா அடைந்த பொருளாதார வளர்ச்சியின் பெரும்பங்கு லாபம் இந்த தொழில் அதிபர்கள் சமூகத்தையே சேர்ந்திருக்கிறது என்பது வெளிப்படையான உண்மை. ஆகவே நாட்டிற்காக ஒன்றிரண்டு வருடம் இவர்கள் சிறிய நஷ்டங்களை சந்தித்தால் தவறொன்றும் இல்லையே. மேலும் இவர்களின் நிதிப் பற்றாக்குறையை நீக்குவதற்காகவும், விற்பனையை அதிகரிப்பதற்காகவும், இந்திய அரசும் இந்திய தலைமை வங்கியும் பல நடவடிக்கைகள் மேற்கொண்டு வருகின்றன. உதாரணம், வட்டி வீத குறைப்பு, பணப் புழக்கத்தை அதிகரிப்பது, இறக்குமதி வரியினை அதிகப் படுத்துவது, வெளிநாடுகளில் இருந்து கடன் பெறும் வழிமுறைகளை எளிமைப் படுத்துவது போன்றவை.

இவர்களுக்கு இவ்வளவு நன்மைகள் செய்துள்ள அரசின் கோரிக்கையை ஏற்பார்களா இந்த பெரும் தொழில் அதிபர்கள்? குறைப்பார்களா தமது உற்பத்தி பொருட்களின் விற்பனை விலைகளை? காப்பாற்றுவார்களா இந்தியாவை பொருளாதார சரிவிலிருந்து?

பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்